weddung

Old English

Etymology

From weddian +‎ -ung.

Pronunciation

  • IPA(key): /ˈwed.dunɡ/, [ˈwed.duŋɡ]

Noun

weddung f

  1. betrothal, espousal

Declension

Strong ō-stem:

singular plural
nominative weddung weddunga, weddunge
accusative weddunge weddunga, weddunge
genitive weddunge weddunga
dative weddunge weddungum

Descendants

  • Middle English: weddynge, wedding

References