weerstaanbaar

Dutch

Etymology

From weerstaan (“to resist”) +‎ -baar (“able”).

Pronunciation

  • IPA(key): /ˈʋeːrˌstaːn.baːr/
  • Rhymes: -aːnbaːr
  • Hyphenation: weer‧staan‧baar

Adjective

weerstaanbaar (comparative weerstaanbaarder, superlative weerstaanbaarst)

  1. resistible; susceptible to being opposed or resisted

Declension

Declension of weerstaanbaar
uninflected weerstaanbaar
inflected weerstaanbare
comparative weerstaanbaarder
positive comparative superlative
predicative/adverbial weerstaanbaar weerstaanbaarder het weerstaanbaarst
het weerstaanbaarste
indefinite m./f. sing. weerstaanbare weerstaanbaardere weerstaanbaarste
n. sing. weerstaanbaar weerstaanbaarder weerstaanbaarste
plural weerstaanbare weerstaanbaardere weerstaanbaarste
definite weerstaanbare weerstaanbaardere weerstaanbaarste
partitive weerstaanbaars weerstaanbaarders —

Derived terms

This article is issued from Wiktionary. The text is available under Creative Commons Attribution-Share Alike 4.0 unless otherwise noted. Additional terms may apply for the media files.