wiþercyrr
Old English
Etymology
Pronunciation
- IPA(key): /ˈwi.θerˌt͡ʃyrr/, [ˈwi.ðerˌt͡ʃyrˠ]
Noun
wiþerċyrr m
Declension
Strong a-stem:
| singular | plural | |
|---|---|---|
| nominative | wiþerċyrr | wiþerċyrras |
| accusative | wiþerċyrr | wiþerċyrras |
| genitive | wiþerċyrres | wiþerċyrra |
| dative | wiþerċyrre | wiþerċyrrum |
References
- Joseph Bosworth, T. Northcote Toller (1898) “WIÞERĊIRR”, in An Anglo-Saxon Dictionary, second edition, Oxford: Oxford University Press.