wiccung

Old English

Etymology

From wiċċian +‎ -ung.

Pronunciation

  • IPA(key): /ˈwit.t͡ʃunɡ/, [ˈwit.t͡ʃuŋɡ]

Noun

wiċċung f

  1. witching, witchcraft

Declension

Strong ō-stem:

singular plural
nominative wiċċung wiċċunga, wiċċunge
accusative wiċċunge wiċċunga, wiċċunge
genitive wiċċunge wiċċunga
dative wiċċunge wiċċungum

Descendants

  • Middle English: wicchinge

References