wieńczyć

From wieniec +‎ -yć.

• IPA^(key): /ˈvjɛɲ.t͡ʂɘt͡ɕ/

• Audio:

  (file)

• Rhymes: -ɛɲt͡ʂɘt͡ɕ
• Syllabification: wień‧czyć

wieńczyć impf (perfective uwieńczyć or zwieńczyć)

1. (transitive) to crown, to wreath (to place a wreath on one's head)
2. (transitive) to crown (to form the topmost or finishing part of)

   Synonym: koronować

3. (transitive) to be situated on one's head
4. (transitive) to crown, to end (a work, action, or series of events) well
   • 1897, Szymon Askenazy, “Polityka Encyklopedystów”, in Studya historyczno-krytyczne‎^[1], 2nd edition, Gebethner i Wolff, archived from the original on 11 October 2022, page 66:

     ...istotnie, [Rousseau] ustępem o religii zamyka i wieńczy swe dzieło.

     ...significantly, [Rousseau] closes and crowns his text with a passage about religion.

   • 2017 December 18, Jacek Marczyński, “Janusz Wawrowski: Romantyczny nastrój i cygański temperament”, in Rzeczpospolita‎^[2], archived from the original on 11 October 2022:

     Romantyczny nastrój dominuje w środkowej romancy, więc finałowa wirtuozeria cygańska ma efektownie wieńczyć całość.

     A romantic style dominates in the central lyrical section [of the music], so the Gypsy-style virtuosity at the end is supposed to impressively end the whole piece.

• wieńczyć in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
• wieńczyć in Polish dictionaries at PWN