wiecić

Inherited from Proto-Slavic *větiti.

• IPA^(key): (10^th–15^th CE) /vʲɛ(ː)t͡ɕʲit͡ɕʲ/
• IPA^(key): (15^th CE) /vʲɛt͡ɕʲit͡ɕʲ/, /vʲet͡ɕʲit͡ɕʲ/

wiecić impf

1. to name [with accusative ‘whom’] (to call by name)

   Synonyms: mianować, mienić, nazywać, wiecać

   • 1972 [XV med.], Henryk Kowalewicz, Władysław Kuraszkiewicz, editors, Staropolska pieśń maryjna na nowo odczytana‎^[1], volume XVI, page 13:

     Thym posdrowy *nan angyol, gdysz naswyantschan wyeczy rzkancz: Sdrowa yesz Maria

     [Tym pozdrowi nań anjoł, gdyż naświętszą wieci rzkąc: Zdrowa jeś Maryja]

• B. Sieradzka-Baziur, Ewa Deptuchowa, Joanna Duska, Mariusz Frodyma, Beata Hejmo, Dorota Janeczko, Katarzyna Jasińska, Krystyna Kajtoch, Joanna Kozioł, Marian Kucała, Dorota Mika, Gabriela Niemiec, Urszula Poprawska, Elżbieta Supranowicz, Ludwika Szelachowska-Winiarzowa, Zofia Wanicowa, Piotr Szpor, Bartłomiej Borek, editors (2011–2015), “wiecić”, in Słownik pojęciowy języka staropolskiego [Conceptual Dictionary of Old Polish] (in Polish), Kraków: IJP PAN, →ISBN