wiflic
Old English
Etymology
From Proto-Germanic *wībalīkaz. Equivalent to wīf + -līċ.
Pronunciation
- IPA(key): /ˈwiːf.liːt͡ʃ/, [ˈwiːv.liːt͡ʃ]
Adjective
wīflīċ
- female, feminine
- (grammar) part of the feminine grammatical gender
- c. 995, Ælfric, Excerptiones de Arte Grammatica Anglice
- Æfter ġecynde syndon twā cyn on naman, masculinum and femininum, þæt is, werlīċ and wīflīċ...
- Two nominal genders are named after natural genders, masculinum and femininum, that is, masculine and feminine...
- c. 995, Ælfric, Excerptiones de Arte Grammatica Anglice
Declension
Declension of wīflīċ — Strong
Singular | Masculine | Feminine | Neuter |
---|---|---|---|
Nominative | wīflīċ | wīflīċ, wīflīċu, wīflīċo | wīflīċ |
Accusative | wīflīcne | wīflīċe | wīflīċ |
Genitive | wīflīċes | wīflīcre | wīflīċes |
Dative | wīflīċum | wīflīcre | wīflīċum |
Instrumental | wīflīċe | wīflīcre | wīflīċe |
Plural | Masculine | Feminine | Neuter |
Nominative | wīflīċe | wīflīċa, wīflīċe | wīflīċ, wīflīċu, wīflīċo |
Accusative | wīflīċe | wīflīċa, wīflīċe | wīflīċ, wīflīċu, wīflīċo |
Genitive | wīflīcra | wīflīcra | wīflīcra |
Dative | wīflīċum | wīflīċum | wīflīċum |
Instrumental | wīflīċum | wīflīċum | wīflīċum |
Declension of wīflīċ — Weak
Singular | Masculine | Feminine | Neuter |
---|---|---|---|
Nominative | wīflīċa | wīflīċe | wīflīċe |
Accusative | wīflīċan | wīflīċan | wīflīċe |
Genitive | wīflīċan | wīflīċan | wīflīċan |
Dative | wīflīċan | wīflīċan | wīflīċan |
Instrumental | wīflīċan | wīflīċan | wīflīċan |
Plural | Masculine | Feminine | Neuter |
Nominative | wīflīċan | wīflīċan | wīflīċan |
Accusative | wīflīċan | wīflīċan | wīflīċan |
Genitive | wīflīcra, wīflīċena | wīflīcra, wīflīċena | wīflīcra, wīflīċena |
Dative | wīflīċum | wīflīċum | wīflīċum |
Instrumental | wīflīċum | wīflīċum | wīflīċum |
Antonyms
Descendants
References
- Joseph Bosworth, T. Northcote Toller (1898) “wíflíc”, in An Anglo-Saxon Dictionary, second edition, Oxford: Oxford University Press.