wiktuały

Polish

Etymology

Learned borrowing from Latin vīctuālis.

Pronunciation

  • IPA(key): /vik.tuˈa.wɘ/
  • Audio:(file)
  • Rhymes: -awɘ
  • Syllabification: wik‧tu‧a‧ły

Noun

wiktuały nvir pl

  1. (archaic, literary) victuals (food supplies; provisions)

Declension

Declension of wiktuały
plural
nominative wiktuały
genitive wiktuałów
dative wiktuałom
accusative wiktuały
instrumental wiktuałami
locative wiktuałach
vocative wiktuały
noun

Further reading

  • wiktuały in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
  • wiktuały in Polish dictionaries at PWN
This article is issued from Wiktionary. The text is available under Creative Commons Attribution-Share Alike 4.0 unless otherwise noted. Additional terms may apply for the media files.