wituma
Old English
Alternative forms
Etymology
From Proto-West Germanic *weþmō.
Pronunciation
- IPA(key): /ˈwi.tu.mɑ/
Noun
wituma m (nominative plural wituman)
Declension
Weak:
| singular | plural | |
|---|---|---|
| nominative | wituma | wituman |
| accusative | wituman | wituman |
| genitive | wituman | witumena |
| dative | wituman | witumum |
References
- Joseph Bosworth, T. Northcote Toller (1898) “wituma”, in An Anglo-Saxon Dictionary, second edition, Oxford: Oxford University Press.