wokrian
Old Saxon
Etymology
From Proto-Germanic *wōkrijaną. Akin to Old High German wuocheren (German wuchern), Old Dutch wuokeren (Dutch woekeren).
Verb
wōkrian
- to proliferate
Conjugation
Conjugation of wōkrian (weak class 1)
| infinitive | wōkrian | |
|---|---|---|
| indicative | present | past |
| 1st person singular | wōkriu | wōkrida |
| 2nd person singular | wōkris | wōkrides |
| 3rd person singular | wōkrid | wōkrida |
| plural | wōkriad | wōkridun |
| subjunctive | present | past |
| 1st person singular | wōkrie | wōkridi |
| 2nd person singular | wōkries | wōkridis |
| 3rd person singular | wōkrie | wōkridi |
| plural | wōkrien | wōkridin |
| imperative | present | |
| singular | wōkri | |
| plural | wōkriad | |
| participle | present | past |
| wōkriandi | giwōkrid, wōkrid | |