wolontariusz
Polish
Etymology
Learned borrowing from Latin voluntārius.
Pronunciation
- IPA(key): /vɔ.lɔnˈta.rjuʂ/
Audio: (file) - Rhymes: -arjuʂ
- Syllabification: wo‧lon‧ta‧riusz
Noun
wolontariusz m pers (female equivalent wolontariuszka)
Declension
Declension of wolontariusz
| singular | plural | |
|---|---|---|
| nominative | wolontariusz | wolontariusze |
| genitive | wolontariusza | wolontariuszy |
| dative | wolontariuszowi | wolontariuszom |
| accusative | wolontariusza | wolontariuszy |
| instrumental | wolontariuszem | wolontariuszami |
| locative | wolontariuszu | wolontariuszach |
| vocative | wolontariuszu | wolontariusze |
Further reading
- wolontariusz in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
- wolontariusz in Polish dictionaries at PWN