wræþþu
Old English
Alternative forms
Etymology
From Proto-West Germanic *wraiþiþu (“wrath, fury”). Equivalent to wrāþ + -þ.
Pronunciation
- IPA(key): /ˈwræːθ.θu/
Noun
wrǣþþu f
Declension
Strong ō-stem:
| singular | plural | |
|---|---|---|
| nominative | wrǣþþu | wrǣþþa, wrǣþþe |
| accusative | wrǣþþe | wrǣþþa, wrǣþþe |
| genitive | wrǣþþe | wrǣþþa |
| dative | wrǣþþe | wrǣþþum |