wrokkig
Dutch
Etymology
From wrok (“resentment, rancor, grudge”) + -ig.
Pronunciation
Audio: (file)
Adjective
wrokkig (comparative wrokkiger, superlative wrokkigst)
Declension
| Declension of wrokkig | ||||
|---|---|---|---|---|
| uninflected | wrokkig | |||
| inflected | wrokkige | |||
| comparative | wrokkiger | |||
| positive | comparative | superlative | ||
| predicative/adverbial | wrokkig | wrokkiger | het wrokkigst het wrokkigste | |
| indefinite | m./f. sing. | wrokkige | wrokkigere | wrokkigste |
| n. sing. | wrokkig | wrokkiger | wrokkigste | |
| plural | wrokkige | wrokkigere | wrokkigste | |
| definite | wrokkige | wrokkigere | wrokkigste | |
| partitive | wrokkigs | wrokkigers | — | |