wrokkig

Dutch

Etymology

From wrok (resentment, rancor, grudge) +‎ -ig.

Pronunciation

  • Audio:(file)

Adjective

wrokkig (comparative wrokkiger, superlative wrokkigst)

  1. rancorous, resentful, grudgeful
    Synonym: rancuneus

Declension

Declension of wrokkig
uninflected wrokkig
inflected wrokkige
comparative wrokkiger
positive comparative superlative
predicative/adverbial wrokkig wrokkiger het wrokkigst
het wrokkigste
indefinite m./f. sing. wrokkige wrokkigere wrokkigste
n. sing. wrokkig wrokkiger wrokkigste
plural wrokkige wrokkigere wrokkigste
definite wrokkige wrokkigere wrokkigste
partitive wrokkigs wrokkigers