wrzeciądz

Polish

Etymology

Inherited from Old Polish rzeciądz, from Proto-Slavic *retędzь (“chain”), from Proto-Germanic *rakentǭ (“fetter”).

Pronunciation

  • IPA(key): /ˈvʐɛ.t͡ɕɔnt͡s/
  • Rhymes: -ɛt͡ɕɔnt͡s
  • Syllabification: wrze‧ciądz

Noun

wrzeciądz m inan

  1. hasp
    Synonym: skobel

Declension

Declension of wrzeciądz
singular plural
nominative wrzeciądz wrzeciądze
genitive wrzeciądza wrzeciądzów
dative wrzeciądzowi wrzeciądzom
accusative wrzeciądz wrzeciądze
instrumental wrzeciądzem wrzeciądzami
locative wrzeciądzu wrzeciądzach
vocative wrzeciądzu wrzeciądze

Further reading

This article is issued from Wiktionary. The text is available under Creative Commons Attribution-Share Alike 4.0 unless otherwise noted. Additional terms may apply for the media files.