współpracownik

Polish

Etymology

From współ- +‎ pracownik.

Pronunciation

  • IPA(key): /fspuw.praˈt͡sɔv.ɲik/
  • Audio:(file)
  • Rhymes: -ɔvɲik
  • Syllabification: współ‧pra‧cow‧nik

Noun

współpracownik m pers (female equivalent współpracowniczka)

  1. associate, collaborator (person who works with others towards a common goal)
    Synonym: partner

Declension

Declension of współpracownik
singular plural
nominative współpracownik współpracownicy/współpracowniki (deprecative)
genitive współpracownika współpracowników
dative współpracownikowi współpracownikom
accusative współpracownika współpracowników
instrumental współpracownikiem współpracownikami
locative współpracowniku współpracownikach
vocative współpracowniku współpracownicy
noun
verb

Further reading

This article is issued from Wiktionary. The text is available under Creative Commons Attribution-Share Alike 4.0 unless otherwise noted. Additional terms may apply for the media files.