wybawiciel

Polish

Etymology

From wybawić +‎ -ciel.

Pronunciation

  • IPA(key): /vɘ.baˈvi.t͡ɕɛl/
  • Audio:(file)
  • Rhymes: -it͡ɕɛl
  • Syllabification: wy‧ba‧wi‧ciel

Noun

wybawiciel m pers (female equivalent wybawicielka)

  1. (literary) savior (person who saves someone, rescues another from harm)
    Synonym: wybawca

Declension

Declension of wybawiciel
singular plural
nominative wybawiciel wybawiciele
genitive wybawiciela wybawicieli
dative wybawicielowi wybawicielom
accusative wybawiciela wybawicieli
instrumental wybawicielem wybawicielami
locative wybawicielu wybawicielach
vocative wybawicielu wybawiciele
nouns
verbs

Further reading

  • wybawiciel in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
  • wybawiciel in Polish dictionaries at PWN
This article is issued from Wiktionary. The text is available under Creative Commons Attribution-Share Alike 4.0 unless otherwise noted. Additional terms may apply for the media files.