wycieńczony

Polish

Etymology

From wycieńczyć +‎ -ony.

Pronunciation

  • IPA(key): /vɘ.t͡ɕɛɲˈt͡ʂɔ.nɘ/
  • Audio:(file)
  • Rhymes: -ɔnɘ
  • Syllabification: wy‧cień‧czo‧ny

Adjective

wycieńczony (comparative bardziej wycieńczony, superlative najbardziej wycieńczony, no derived adverb)

  1. emaciated, enfeebled, exhausted, wasted

Declension

Declension of wycieńczony (hard)
singular plural
masculine animate masculine inanimate feminine neuter virile (= masculine personal) non-virile
nominative wycieńczony wycieńczona wycieńczone wycieńczeni wycieńczone
genitive wycieńczonego wycieńczonej wycieńczonego wycieńczonych
dative wycieńczonemu wycieńczonej wycieńczonemu wycieńczonym
accusative wycieńczonego wycieńczony wycieńczoną wycieńczone wycieńczonych wycieńczone
instrumental wycieńczonym wycieńczoną wycieńczonym wycieńczonymi
locative wycieńczonym wycieńczonej wycieńczonym wycieńczonych

Participle

wycieńczony (passive adjectival)

  1. passive adjectival participle of wycieńczyć

Further reading

This article is issued from Wiktionary. The text is available under Creative Commons Attribution-Share Alike 4.0 unless otherwise noted. Additional terms may apply for the media files.