wydarzyć

Polish

From wy- +‎ darzyć.

wydarzyć pf (imperfective wydarzać)

(reflexive with się) to happen, to occur, to take place
Synonyms: zdarzyć się, stać się

Conjugation of *wydarzyć* pf
	person	singular			plural
	person	masculine	feminine	neuter	virile	nonvirile
infinitive		wydarzyć
future tense	1^st	wydarzę			wydarzymy
	2^nd	wydarzysz			wydarzycie
	3^rd	wydarzy			wydarzą
	impersonal	wydarzy się
past tense	1^st	wydarzyłem, -(e)m wydarzył	wydarzyłam, -(e)m wydarzyła	wydarzyłom, -(e)m wydarzyło	wydarzyliśmy, -(e)śmy wydarzyli	wydarzyłyśmy, -(e)śmy wydarzyły
	2^nd	wydarzyłeś, -(e)ś wydarzył	wydarzyłaś, -(e)ś wydarzyła	wydarzyłoś, -(e)ś wydarzyło	wydarzyliście, -(e)ście wydarzyli	wydarzyłyście, -(e)ście wydarzyły
	3^rd	wydarzył	wydarzyła	wydarzyło	wydarzyli	wydarzyły
	impersonal	wydarzono
conditional	1^st	wydarzyłbym, bym wydarzył	wydarzyłabym, bym wydarzyła	wydarzyłobym, bym wydarzyło	wydarzylibyśmy, byśmy wydarzyli	wydarzyłybyśmy, byśmy wydarzyły
	2^nd	wydarzyłbyś, byś wydarzył	wydarzyłabyś, byś wydarzyła	wydarzyłobyś, byś wydarzyło	wydarzylibyście, byście wydarzyli	wydarzyłybyście, byście wydarzyły
	3^rd	wydarzyłby, by wydarzył	wydarzyłaby, by wydarzyła	wydarzyłoby, by wydarzyło	wydarzyliby, by wydarzyli	wydarzyłyby, by wydarzyły
	impersonal	wydarzono by
imperative	1^st	niech wydarzę			wydarzmy
	2^nd	wydarz			wydarzcie
	3^rd	niech wydarzy			niech wydarzą
anterior adverbial participle		wydarzywszy
verbal noun		wydarzenie