wyklepać

Old Polish

From wy- +‎ klepać. First attested in 1388–1430.

wyklepać pf

The meaning of this term is uncertain.
- 1388–1430, Rękopiśmienne luźne ekscerpty z ksiąg sądowych grodzkich i ziemskich, volume III, Krakow, Biecz, and Czchów, pages b 514, 5:
  Wenceslaus... cum Nicolao terminum... habent... pro decem mercis... et pro eo, quod in tribus villis gagyos venariis (pro venatoriis?) procurauit vlg. wyclepal
  Wenceslaus... cum Nicolao terminum... habent... pro decem mercis... et pro eo, quod in tribus villis gajos venariis (pro venatoriis?) procurauit vlg. wyklepał

B. Sieradzka-Baziur, Ewa Deptuchowa, Joanna Duska, Mariusz Frodyma, Beata Hejmo, Dorota Janeczko, Katarzyna Jasińska, Krystyna Kajtoch, Joanna Kozioł, Marian Kucała, Dorota Mika, Gabriela Niemiec, Urszula Poprawska, Elżbieta Supranowicz, Ludwika Szelachowska-Winiarzowa, Zofia Wanicowa, Piotr Szpor, Bartłomiej Borek, editors (2011–2015), “wyklepać”, in Słownik pojęciowy języka staropolskiego [Conceptual Dictionary of Old Polish] (in Polish), Kraków: IJP PAN, →ISBN

Inherited from Old Polish wyklepać. By surface analysis, wy- +‎ klepać.

wyklepać pf (imperfective wyklepywać)

(transitive) to beat out, to pound out (to flatten and smooth out by beating multiple times) [with instrumental ‘with what’]
Synonym: sklepać

ręcznie wyklepać ― to pound out by hand

wyklepać kosę ― to pound out a scythe

wyklepać blachę ― to pound out sheet metal
(transitive) to pat (to fluff by hitting with an open palm)
(transitive, colloquial) to tap out (to write on a keyboard) [with na (+ locative) ‘on what’]
(transitive, colloquial) to recite mechanically
Synonym: odklepać

wyklepać formułkę ― to recite a formula

wyklepać regułkę ― to recite a rule
(transitive, colloquial) to blurt out (to reveal something that was supposed to be secret)
Synonyms: wygadać, wypaplać

wyklepać wszystko ― to reveal everything

Conjugation of *wyklepać* pf
	person	singular			plural
	person	masculine	feminine	neuter	virile	nonvirile
infinitive		wyklepać
future tense	1^st	wyklepię			wyklepiemy
	2^nd	wyklepiesz			wyklepiecie
	3^rd	wyklepie			wyklepią
	impersonal	wyklepie się
past tense	1^st	wyklepałem, -(e)m wyklepał	wyklepałam, -(e)m wyklepała	wyklepałom, -(e)m wyklepało	wyklepaliśmy, -(e)śmy wyklepali	wyklepałyśmy, -(e)śmy wyklepały
	2^nd	wyklepałeś, -(e)ś wyklepał	wyklepałaś, -(e)ś wyklepała	wyklepałoś, -(e)ś wyklepało	wyklepaliście, -(e)ście wyklepali	wyklepałyście, -(e)ście wyklepały
	3^rd	wyklepał	wyklepała	wyklepało	wyklepali	wyklepały
	impersonal	wyklepano
conditional	1^st	wyklepałbym, bym wyklepał	wyklepałabym, bym wyklepała	wyklepałobym, bym wyklepało	wyklepalibyśmy, byśmy wyklepali	wyklepałybyśmy, byśmy wyklepały
	2^nd	wyklepałbyś, byś wyklepał	wyklepałabyś, byś wyklepała	wyklepałobyś, byś wyklepało	wyklepalibyście, byście wyklepali	wyklepałybyście, byście wyklepały
	3^rd	wyklepałby, by wyklepał	wyklepałaby, by wyklepała	wyklepałoby, by wyklepało	wyklepaliby, by wyklepali	wyklepałyby, by wyklepały
	impersonal	wyklepano by
imperative	1^st	niech wyklepię			wyklepmy
	2^nd	wyklep			wyklepcie
	3^rd	niech wyklepie			niech wyklepią

passive adjectival participle		wyklepany	wyklepana	wyklepane	wyklepani	wyklepane
anterior adverbial participle		wyklepawszy
verbal noun		wyklepanie