wykorkować

Polish

From wy- +‎ korkować.

wykorkować pf

(intransitive, colloquial) to kick the bucket (to die)
Synonyms: see Thesaurus:umierać

Conjugation of *wykorkować* pf
	person	singular			plural
	person	masculine	feminine	neuter	virile	nonvirile
infinitive		wykorkować
future tense	1^st	wykorkuję			wykorkujemy
	2^nd	wykorkujesz			wykorkujecie
	3^rd	wykorkuje			wykorkują
	impersonal	wykorkuje się
past tense	1^st	wykorkowałem, -(e)m wykorkował	wykorkowałam, -(e)m wykorkowała	wykorkowałom, -(e)m wykorkowało	wykorkowaliśmy, -(e)śmy wykorkowali	wykorkowałyśmy, -(e)śmy wykorkowały
	2^nd	wykorkowałeś, -(e)ś wykorkował	wykorkowałaś, -(e)ś wykorkowała	wykorkowałoś, -(e)ś wykorkowało	wykorkowaliście, -(e)ście wykorkowali	wykorkowałyście, -(e)ście wykorkowały
	3^rd	wykorkował	wykorkowała	wykorkowało	wykorkowali	wykorkowały
	impersonal	wykorkowano
conditional	1^st	wykorkowałbym, bym wykorkował	wykorkowałabym, bym wykorkowała	wykorkowałobym, bym wykorkowało	wykorkowalibyśmy, byśmy wykorkowali	wykorkowałybyśmy, byśmy wykorkowały
	2^nd	wykorkowałbyś, byś wykorkował	wykorkowałabyś, byś wykorkowała	wykorkowałobyś, byś wykorkowało	wykorkowalibyście, byście wykorkowali	wykorkowałybyście, byście wykorkowały
	3^rd	wykorkowałby, by wykorkował	wykorkowałaby, by wykorkowała	wykorkowałoby, by wykorkowało	wykorkowaliby, by wykorkowali	wykorkowałyby, by wykorkowały
	impersonal	wykorkowano by
imperative	1^st	niech wykorkuję			wykorkujmy
	2^nd	wykorkuj			wykorkujcie
	3^rd	niech wykorkuje			niech wykorkują
anterior adverbial participle		wykorkowawszy
verbal noun		wykorkowanie