wykroczenie
Polish
Etymology
Pronunciation
- IPA(key): /vɘ.krɔˈt͡ʂɛ.ɲɛ/
Audio: (file) - Rhymes: -ɛɲɛ
- Syllabification: wy‧kro‧cze‧nie
Noun
wykroczenie n
- (uncountable) verbal noun of wykroczyć
- (countable) contravention, misdemeanor
Declension
Declension of wykroczenie
| singular | plural | |
|---|---|---|
| nominative | wykroczenie | wykroczenia |
| genitive | wykroczenia | wykroczeń |
| dative | wykroczeniu | wykroczeniom |
| accusative | wykroczenie | wykroczenia |
| instrumental | wykroczeniem | wykroczeniami |
| locative | wykroczeniu | wykroczeniach |
| vocative | wykroczenie | wykroczenia |
Further reading
- wykroczenie in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
- wykroczenie in Polish dictionaries at PWN