wymaganie

Polish

Etymology

From wymagać +‎ -anie.

Pronunciation

  • IPA(key): /vɘ.maˈɡa.ɲɛ/
  • Audio:(file)
  • Rhymes: -aɲɛ
  • Syllabification: wy‧ma‧ga‧nie

Noun

wymaganie n

  1. (uncountable) verbal noun of wymagać
  2. (countable, chiefly in the plural) demands, requirements (necessities or prerequisites; something required or obligatory)
    Czy te wymagania nie są aby nieco wygórowane? ― Aren't these requirements a bit excessive?
    Mój przyjaciel nie ma za dużych wymagań, jeśli chodzi o dziewczyny. ― My friend does not have too many demands when it comes to girls.

Declension

Declension of wymaganie
singular plural
nominative wymaganie wymagania
genitive wymagania wymagań
dative wymaganiu wymaganiom
accusative wymaganie wymagania
instrumental wymaganiem wymaganiami
locative wymaganiu wymaganiach
vocative wymaganie wymagania
adjectives
adverbs
  • wymagająco
nouns
verbs

Further reading

  • wymaganie in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
  • wymaganie in Polish dictionaries at PWN
This article is issued from Wiktionary. The text is available under Creative Commons Attribution-Share Alike 4.0 unless otherwise noted. Additional terms may apply for the media files.