wynalazca

Polish

Etymology

From wynaleźć +‎ -ca.

Pronunciation

  • IPA(key): /vɘ.naˈlas.t͡sa/
  • Audio:(file)
  • Rhymes: -ast͡sa
  • Syllabification: wy‧na‧laz‧ca

Noun

wynalazca m pers (female equivalent wynalazczyni)

  1. inventor

Declension

Declension of wynalazca
singular plural
nominative wynalazca wynalazcy/wynalazce (deprecative)
genitive wynalazcy wynalazców
dative wynalazcy wynalazcom
accusative wynalazcę wynalazców
instrumental wynalazcą wynalazcami
locative wynalazcy wynalazcach
vocative wynalazco wynalazcy
noun
verb

Further reading

  • wynalazca in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
  • wynalazca in Polish dictionaries at PWN
This article is issued from Wiktionary. The text is available under Creative Commons Attribution-Share Alike 4.0 unless otherwise noted. Additional terms may apply for the media files.