wyręka

See also: wyręką

Polish

Etymology

Deverbal from wyręczyć. First attested in 1843.[1]

Pronunciation

  • IPA(key): /vɘˈrɛŋ.ka/
  • Rhymes: -ɛŋka
  • Syllabification: wy‧rę‧ka

Noun

wyręka f

  1. relief (release from a post or duty, as when replaced by another)
  2. relief (person who takes over a shift for another)

Declension

Declension of wyręka
singular plural
nominative wyręka wyręki
genitive wyręki wyręk
dative wyręce wyrękom
accusative wyrękę wyręki
instrumental wyręką wyrękami
locative wyręce wyrękach
vocative wyręko wyręki
verbs

References

  1. ^ Gazeta Teatralna: dziennik poświęcony teatrowi, muzyce i literaturze‎[1], number 13/14, 1843, page 13

Further reading

  • wyręka in Polish dictionaries at PWN
  • wyręka in Narodowy Fotokorpus Języka Polskiego
This article is issued from Wiktionary. The text is available under Creative Commons Attribution-Share Alike 4.0 unless otherwise noted. Additional terms may apply for the media files.