wyrcing

Old English

Etymology

From wyrċan +‎ -ing.

Pronunciation

  • IPA(key): /ˈwyr.t͡ʃinɡ/, [ˈwyrˠ.t͡ʃiŋɡ]

Noun

wyrċing f

  1. working, doing

Declension

Strong ō-stem:

singular plural
nominative wyrċing wyrċinga, wyrċinge
accusative wyrċinge wyrċinga, wyrċinge
genitive wyrċinge wyrċinga
dative wyrċinge wyrċingum

Descendants

  • Middle English: worchinge, warkynge, werkynge, werking