wyrttun

Old English

Etymology

wyrt (plant) +‎ tūn (enclosure)

Pronunciation

  • IPA(key): /ˈwyrtˌtuːn/, [ˈwyrˠtˌtuːn]

Noun

wyrttūn m

  1. garden

Declension

Strong a-stem:

singular plural
nominative wyrttūn wyrttūnas
accusative wyrttūn wyrttūnas
genitive wyrttūnes wyrttūna
dative wyrttūne wyrttūnum