wyruszyć

Polish

Etymology

From wy- +‎ ruszyć.

Pronunciation

  • IPA(key): /vɘˈru.ʂɘt͡ɕ/
  • Audio:(file)
  • Rhymes: -uʂɘt͡ɕ
  • Syllabification: wy‧ru‧szyć

Verb

wyruszyć pf (imperfective wyruszać)

  1. (intransitive) to set off, to start out, to set forth

Conjugation

Conjugation of wyruszyć pf
person singular plural
masculine feminine neuter virile nonvirile
infinitive wyruszyć
future tense 1st wyruszę wyruszymy
2nd wyruszysz wyruszycie
3rd wyruszy wyruszą
impersonal wyruszy się
past tense 1st wyruszyłem,
-(e)m wyruszył 		wyruszyłam,
-(e)m wyruszyła 		wyruszyłom,
-(e)m wyruszyło 		wyruszyliśmy,
-(e)śmy wyruszyli 		wyruszyłyśmy,
-(e)śmy wyruszyły
2nd wyruszyłeś,
-(e)ś wyruszył 		wyruszyłaś,
-(e)ś wyruszyła 		wyruszyłoś,
-(e)ś wyruszyło 		wyruszyliście,
-(e)ście wyruszyli 		wyruszyłyście,
-(e)ście wyruszyły
3rd wyruszył wyruszyła wyruszyło wyruszyli wyruszyły
impersonal wyruszono
conditional 1st wyruszyłbym,
bym wyruszył 		wyruszyłabym,
bym wyruszyła 		wyruszyłobym,
bym wyruszyło 		wyruszylibyśmy,
byśmy wyruszyli 		wyruszyłybyśmy,
byśmy wyruszyły
2nd wyruszyłbyś,
byś wyruszył 		wyruszyłabyś,
byś wyruszyła 		wyruszyłobyś,
byś wyruszyło 		wyruszylibyście,
byście wyruszyli 		wyruszyłybyście,
byście wyruszyły
3rd wyruszyłby,
by wyruszył 		wyruszyłaby,
by wyruszyła 		wyruszyłoby,
by wyruszyło 		wyruszyliby,
by wyruszyli 		wyruszyłyby,
by wyruszyły
impersonal wyruszono by
imperative 1st niech wyruszę wyruszmy
2nd wyrusz wyruszcie
3rd niech wyruszy niech wyruszą
anterior adverbial participle wyruszywszy
verbal noun wyruszenie

Further reading

  • wyruszyć in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
  • wyruszyć in Polish dictionaries at PWN
This article is issued from Wiktionary. The text is available under Creative Commons Attribution-Share Alike 4.0 unless otherwise noted. Additional terms may apply for the media files.