zabit

See also: zabít, zabiť, zabıt, and забить

Azerbaijani

Etymology

From Arabic ضَابِط (ḍābiṭ).

Pronunciation

  • IPA(key): [zɑːˈbit]
  • Hyphenation: za‧bit

Noun

zabit (definite accusative zabiti, plural zabitlər)

  1. (military) officer

Declension

Declension of zabit
singular plural
nominative zabitzabitlər
definite accusative zabitizabitləri
dative zabitəzabitlərə
locative zabitdəzabitlərdə
ablative zabitdənzabitlərdən
definite genitive zabitinzabitlərin
Possessive forms of zabit
nominative
singular plural
mənim (“my”) zabitim zabitlərim
sənin (“your”) zabitin zabitlərin
onun (“his/her/its”) zabiti zabitləri
bizim (“our”) zabitimiz zabitlərimiz
sizin (“your”) zabitiniz zabitləriniz
onların (“their”) zabiti or zabitləri zabitləri
accusative
singular plural
mənim (“my”) zabitimi zabitlərimi
sənin (“your”) zabitini zabitlərini
onun (“his/her/its”) zabitini zabitlərini
bizim (“our”) zabitimizi zabitlərimizi
sizin (“your”) zabitinizi zabitlərinizi
onların (“their”) zabitini or zabitlərini zabitlərini
dative
singular plural
mənim (“my”) zabitimə zabitlərimə
sənin (“your”) zabitinə zabitlərinə
onun (“his/her/its”) zabitinə zabitlərinə
bizim (“our”) zabitimizə zabitlərimizə
sizin (“your”) zabitinizə zabitlərinizə
onların (“their”) zabitinə or zabitlərinə zabitlərinə
locative
singular plural
mənim (“my”) zabitimdə zabitlərimdə
sənin (“your”) zabitində zabitlərində
onun (“his/her/its”) zabitində zabitlərində
bizim (“our”) zabitimizdə zabitlərimizdə
sizin (“your”) zabitinizdə zabitlərinizdə
onların (“their”) zabitində or zabitlərində zabitlərində
ablative
singular plural
mənim (“my”) zabitimdən zabitlərimdən
sənin (“your”) zabitindən zabitlərindən
onun (“his/her/its”) zabitindən zabitlərindən
bizim (“our”) zabitimizdən zabitlərimizdən
sizin (“your”) zabitinizdən zabitlərinizdən
onların (“their”) zabitindən or zabitlərindən zabitlərindən
genitive
singular plural
mənim (“my”) zabitimin zabitlərimin
sənin (“your”) zabitinin zabitlərinin
onun (“his/her/its”) zabitinin zabitlərinin
bizim (“our”) zabitimizin zabitlərimizin
sizin (“your”) zabitinizin zabitlərinizin
onların (“their”) zabitinin or zabitlərinin zabitlərinin

Further reading

  • “zabit” in Obastan.com.

Crimean Tatar

Etymology

From Arabic ضَابِط (ḍābiṭ).

Noun

zabit

  1. (military) officer
    Synonyms: ofitser, subay

Declension

Declension of zabit
singular plural
nominative zabit zabitler
genitive zabitniñ zabitlerniñ
dative zabitke zabitlerge
accusative zabitni zabitlerni
locative zabitte zabitlerde
ablative zabitten zabitlerden

References

Czech

Pronunciation

  • IPA(key): [ˈzabɪt]

Participle

zabit

  1. masculine singular passive participle of zabít

Romanian

Noun

zabit m (plural zabiți)

  1. alternative form of zabet

Declension

Declension of zabit
singular plural
indefinite definite indefinite definite
nominative-accusative zabit zabitul zabiți zabiții
genitive-dative zabit zabitului zabiți zabiților
vocative zabitule zabiților

References

  • zabit in Academia Română, Micul dicționar academic, ediția a II-a, Bucharest: Univers Enciclopedic, 2010. →ISBN

Serbo-Croatian

Etymology

Derived from now obsolete verb zabiti ("to forget"), which itself was inherited from Proto-Slavic *zabỳti, from *za +‎ *bỳti (“to be”). Cognates include Old Church Slavonic забꙑти (zabyti), Russian забыть (zabytʹ) and Polish zabyć. First attested in the 16th century.[1]

Pronunciation

  • IPA(key): /zâbiːt/
  • Hyphenation: za‧bit

Noun

zȁbīt f (Cyrillic spelling за̏бӣт)

  1. middle of nowhere

Declension

Declension of zabit
singular plural
nominative zabit zabiti
genitive zabiti zabiti
dative zabiti zabitima
accusative zabit забити
vocative zabiti zabiti
locative zabiti zabitima
instrumental zabiću/zabiti zabitima

References

  1. ^ Matasović, Ranko (2016–2021) “zabit”, in Dubravka Ivšić Majić, Tijmen Pronk, editors, Etimološki rječnik hrvatskoga jezika [Etymological dictionary of the Croatian language] (in Serbo-Croatian), Zagreb: Institut za hrvatski jezik i jezikoslovlje, page 576

Further reading

  • “zabit”, in Hrvatski jezični portal [Croatian language portal] (in Serbo-Croatian), 2006–2025

Turkish

Etymology

From Ottoman Turkish ضابط (zabıt, zabit, “officer; police magistrate; senior clerk”), from Arabic ضَابِط (ḍābiṭ).

Pronunciation

  • Audio:(file)

Noun

zabit (definite accusative zabiti, plural zabitler)

  1. officer
  • zabıt

References

  • Nişanyan, Sevan (2002–) “zabit”, in Nişanyan Sözlük
  • Redhouse, James W. (1890) “ضابط”, in A Turkish and English Lexicon‎[1], Constantinople: A. H. Boyajian, page 1204
  • Avery, Robert et al., editors (2013), The Redhouse Dictionary Turkish/Ottoman English, 21st edition, Istanbul: Sev Yayıncılık, →ISBN
This article is issued from Wiktionary. The text is available under Creative Commons Attribution-Share Alike 4.0 unless otherwise noted. Additional terms may apply for the media files.