zadrać

From za- +‎ drać. First attested in c. 1455.

• IPA^(key): (10^th–15^th CE) /zadrat͡ɕʲ/
• IPA^(key): (15^th CE) /zadrat͡ɕʲ/

zadrać pf

1. (hapax legomenon) to wear out, to be destroyed
   • 1930 [c. 1455], “Deut”, in Ludwik Bernacki, editor, Biblia królowej Zofii (Biblia szaroszpatacka)‎^[1], 29, 5:

     Nye zadrali sø syø rvcha wasze

     [Nie zadrały są się rucha wasze]

• S. Urbańczyk, editor (1995), “zadrać”, in Słownik staropolski (in Polish), volume 11, Kraków: Polish Academy of Sciences Instytut Języka Polskiego, page 66
• B. Sieradzka-Baziur, Ewa Deptuchowa, Joanna Duska, Mariusz Frodyma, Beata Hejmo, Dorota Janeczko, Katarzyna Jasińska, Krystyna Kajtoch, Joanna Kozioł, Marian Kucała, Dorota Mika, Gabriela Niemiec, Urszula Poprawska, Elżbieta Supranowicz, Ludwika Szelachowska-Winiarzowa, Zofia Wanicowa, Piotr Szpor, Bartłomiej Borek, editors (2011–2015), “zadrać”, in Słownik pojęciowy języka staropolskiego [Conceptual Dictionary of Old Polish] (in Polish), Kraków: IJP PAN, →ISBN