zafiksować

From za- +‎ fiksować. First attested in 1848.^[1]

• IPA^(key): /za.fikˈsɔ.vat͡ɕ/

• Audio:

  (file)

• Rhymes: -ɔvat͡ɕ
• Syllabification: za‧fik‧so‧wać

zafiksować pf (imperfective fiksować)

1. (transitive, literary) to arrange, to fix, to set (to cause to be unchanging or set)

   Synonym: ustalić

2. (transitive) to fix, to set (to cause to stop moving in space) [with na (+ locative) ‘at whom/what’]
3. (reflexive with się, colloquial) to fixate (to focus too much on something while ignoring others) [with na (+ accusative)] or [with na (+ locative)] [with w (+ locative)] or [with na punkcie (+ genitive)] or [with instrumental ‘on whom/what’]

zafiksować pf

1. (reflexive with się, colloquial) to fix, to set (to be remembered by someone permanently) [with dative ‘in whose memory’]

• zafiksować in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
• zafiksować się in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
• zafiksować in Polish dictionaries at PWN
• zafiksować in Narodowy Fotokorpus Języka Polskiego