zaistnieć

Polish

Etymology

From za- +‎ istnieć.

Pronunciation

  • IPA(key): /zaˈist.ɲɛt͡ɕ/
  • Audio:(file)
  • Rhymes: -istɲɛt͡ɕ
  • Syllabification: za‧ist‧nieć

Verb

zaistnieć pf

  1. (intransitive) to begin to exist, to come into being

Conjugation

Conjugation of zaistnieć pf
person singular plural
masculine feminine neuter virile nonvirile
infinitive zaistnieć
future tense 1st zaistnieję zaistniejemy
2nd zaistniejesz zaistniejecie
3rd zaistnieje zaistnieją
impersonal zaistnieje się
past tense 1st zaistniałem,
-(e)m zaistniał 		zaistniałam,
-(e)m zaistniała 		zaistniałom,
-(e)m zaistniało 		zaistnieliśmy,
-(e)śmy zaistnieli 		zaistniałyśmy,
-(e)śmy zaistniały
2nd zaistniałeś,
-(e)ś zaistniał 		zaistniałaś,
-(e)ś zaistniała 		zaistniałoś,
-(e)ś zaistniało 		zaistnieliście,
-(e)ście zaistnieli 		zaistniałyście,
-(e)ście zaistniały
3rd zaistniał zaistniała zaistniało zaistnieli zaistniały
impersonal zaistniano
conditional 1st zaistniałbym,
bym zaistniał 		zaistniałabym,
bym zaistniała 		zaistniałobym,
bym zaistniało 		zaistnielibyśmy,
byśmy zaistnieli 		zaistniałybyśmy,
byśmy zaistniały
2nd zaistniałbyś,
byś zaistniał 		zaistniałabyś,
byś zaistniała 		zaistniałobyś,
byś zaistniało 		zaistnielibyście,
byście zaistnieli 		zaistniałybyście,
byście zaistniały
3rd zaistniałby,
by zaistniał 		zaistniałaby,
by zaistniała 		zaistniałoby,
by zaistniało 		zaistnieliby,
by zaistnieli 		zaistniałyby,
by zaistniały
impersonal zaistniano by
imperative 1st niech zaistnieję zaistniejmy
2nd zaistniej zaistniejcie
3rd niech zaistnieje niech zaistnieją
anterior adverbial participle zaistniawszy
verbal noun zaistnienie

Further reading

  • zaistnieć in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
  • zaistnieć in Polish dictionaries at PWN
This article is issued from Wiktionary. The text is available under Creative Commons Attribution-Share Alike 4.0 unless otherwise noted. Additional terms may apply for the media files.