zanucić

Polish

Etymology

From za- +‎ nucić.

Pronunciation

  • IPA(key): /zaˈnu.t͡ɕit͡ɕ/
  • Audio:(file)
  • Rhymes: -ut͡ɕit͡ɕ
  • Syllabification: za‧nu‧cić

Verb

zanucić pf (imperfective nucić)

  1. (ambitransitive) to hum, to croon, to vocalize (to sing without using words)

Conjugation

Conjugation of zanucić pf
person singular plural
masculine feminine neuter virile nonvirile
infinitive zanucić
future tense 1st zanucę zanucimy
2nd zanucisz zanucicie
3rd zanuci zanucą
impersonal zanuci się
past tense 1st zanuciłem,
-(e)m zanucił 		zanuciłam,
-(e)m zanuciła 		zanuciłom,
-(e)m zanuciło 		zanuciliśmy,
-(e)śmy zanucili 		zanuciłyśmy,
-(e)śmy zanuciły
2nd zanuciłeś,
-(e)ś zanucił 		zanuciłaś,
-(e)ś zanuciła 		zanuciłoś,
-(e)ś zanuciło 		zanuciliście,
-(e)ście zanucili 		zanuciłyście,
-(e)ście zanuciły
3rd zanucił zanuciła zanuciło zanucili zanuciły
impersonal zanucono
conditional 1st zanuciłbym,
bym zanucił 		zanuciłabym,
bym zanuciła 		zanuciłobym,
bym zanuciło 		zanucilibyśmy,
byśmy zanucili 		zanuciłybyśmy,
byśmy zanuciły
2nd zanuciłbyś,
byś zanucił 		zanuciłabyś,
byś zanuciła 		zanuciłobyś,
byś zanuciło 		zanucilibyście,
byście zanucili 		zanuciłybyście,
byście zanuciły
3rd zanuciłby,
by zanucił 		zanuciłaby,
by zanuciła 		zanuciłoby,
by zanuciło 		zanuciliby,
by zanucili 		zanuciłyby,
by zanuciły
impersonal zanucono by
imperative 1st niech zanucę zanućmy
2nd zanuć zanućcie
3rd niech zanuci niech zanucą
passive adjectival participle zanucony zanucona zanucone zanuceni zanucone
anterior adverbial participle zanuciwszy
verbal noun zanucenie

Further reading

  • zanucić in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
  • zanucić in Polish dictionaries at PWN
This article is issued from Wiktionary. The text is available under Creative Commons Attribution-Share Alike 4.0 unless otherwise noted. Additional terms may apply for the media files.