zdarzać

From zdarzyć +‎ -ać. First attested in c. 1428.

• IPA^(key): (10^th–15^th CE) /zda(ː)r̝at͡ɕʲ/
• IPA^(key): (15^th CE) /zdar̝at͡ɕʲ/, /zdɒr̝at͡ɕʲ/

zdarzać impf (perfective zdarzyć)

1. (attested in Greater Poland, Masovia) to contribute to something
   • 1885-2024 [c. 1428], Jan Baudouina de Courtenay, Jan Karłowicz, Antoni Adam Kryńskiego, Malinowski Lucjan, editors, Prace Filologiczne‎^[1], volume I, Międzyrzec, Warsaw, page 490:

     Sdarzayoncz contribuens

     [Zdarzając contribuens]

• Polish: zdarzać

• B. Sieradzka-Baziur, Ewa Deptuchowa, Joanna Duska, Mariusz Frodyma, Beata Hejmo, Dorota Janeczko, Katarzyna Jasińska, Krystyna Kajtoch, Joanna Kozioł, Marian Kucała, Dorota Mika, Gabriela Niemiec, Urszula Poprawska, Elżbieta Supranowicz, Ludwika Szelachowska-Winiarzowa, Zofia Wanicowa, Piotr Szpor, Bartłomiej Borek, editors (2011–2015), “zdarzać”, in Słownik pojęciowy języka staropolskiego [Conceptual Dictionary of Old Polish] (in Polish), Kraków: IJP PAN, →ISBN

Inherited from Old Polish zdarzać. By surface analysis, zdarzyć +‎ -ać.

• Audio 1; “zdarzać”:

  (file)

• Audio 2; “zdarzać się”:

  (file)

• Rhymes: -aʐat͡ɕ
• Syllabification: zda‧rzać

zdarzać impf (perfective zdarzyć)

1. (transitive, archaic, except in some collocations, chiefly impersonal) to cause (to be the reason something happens)

   Synonym: zrządzać

   1. (transitive, obsolete) to cause to succeed
2. (reflexive with się) to happen, to occur, to befall (to take place or happen unexpectedly) [with dative ‘to whom’ and infinitive ‘what happens’]

   Synonym: zadziewać się

3. (reflexive with się) to happen, to occur (to take place with a specific frequency as the result of specific types of phenomena or laws)

   Synonym: trafiać się

4. (reflexive with się) to happen (to do on occasion)
5. (reflexive with się, dialectal, impersonal) to succeed; to work out

   Synonym: udawać się

• zdarzać in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
• zdarzać się in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
• zdarzać in Polish dictionaries at PWN
• Maria Renata Mayenowa, Stanisław Rospond, Witold Taszycki, Stefan Hrabec, Władysław Kuraszkiewicz (2010-2023) “zdarzać”, in Słownik Polszczyzny XVI Wieku [A Dictionary of 16th Century Polish]
• Maria Renata Mayenowa, Stanisław Rospond, Witold Taszycki, Stefan Hrabec, Władysław Kuraszkiewicz (2010-2023) “zdarzać się”, in Słownik Polszczyzny XVI Wieku [A Dictionary of 16th Century Polish]
• Samuel Bogumił Linde (1807–1814) “zdarzać”, in Słownik języka polskiego
• Aleksander Zdanowicz (1861) “zdarzać”, in Słownik języka polskiego, Wilno 1861
• J. Karłowicz, A. Kryński, W. Niedźwiedzki, editors (1927), “zdarzać”, in Słownik języka polskiego (in Polish), volume 8, Warsaw, page 403
• zdarzać się in Narodowy Fotokorpus Języka Polskiego