zdumienie

Polish

Etymology

From zdumieć +‎ -enie.

Pronunciation

  • IPA(key): /zduˈmjɛ.ɲɛ/
  • Audio:(file)
  • Rhymes: -ɛɲɛ
  • Syllabification: zdu‧mie‧nie

Noun

zdumienie n

  1. verbal noun of zdumieć
  2. astonishment, amazement

Declension

Declension of zdumienie
singular
nominative zdumienie
genitive zdumienia
dative zdumieniu
accusative zdumienie
instrumental zdumieniem
locative zdumieniu
vocative zdumienie
adjective
adverb
verbs

Further reading

  • zdumienie in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
  • zdumienie in Polish dictionaries at PWN
This article is issued from Wiktionary. The text is available under Creative Commons Attribution-Share Alike 4.0 unless otherwise noted. Additional terms may apply for the media files.