zegnać

See also: żegnać

Polish

From ze- +‎ gnać.

zegnać pf (imperfective zganiać)

(transitive) to chase off
Synonym: zgonić
(transitive) to chase people or animals into a single place
Synonym: zgonić
(transitive, Chełmno) synonym of przepędzić
(reflexive with się, Kielce) synonym of zgromadzić się [with do (+ genitive) ‘to where’]
Zegnało się do kościoła wiele luda. ― A lot of people gathered at the church.

Conjugation of *zegnać* pf
	person	singular			plural
	person	masculine	feminine	neuter	virile	nonvirile
infinitive		zegnać
future tense	1^st	zegnam			zegnamy
	2^nd	zegnasz			zegnacie
	3^rd	zegna			zegnają
	impersonal	zegna się
past tense	1^st	zegnałem, -(e)m zegnał	zegnałam, -(e)m zegnała	zegnałom, -(e)m zegnało	zegnaliśmy, -(e)śmy zegnali	zegnałyśmy, -(e)śmy zegnały
	2^nd	zegnałeś, -(e)ś zegnał	zegnałaś, -(e)ś zegnała	zegnałoś, -(e)ś zegnało	zegnaliście, -(e)ście zegnali	zegnałyście, -(e)ście zegnały
	3^rd	zegnał	zegnała	zegnało	zegnali	zegnały
	impersonal	zegnano
conditional	1^st	zegnałbym, bym zegnał	zegnałabym, bym zegnała	zegnałobym, bym zegnało	zegnalibyśmy, byśmy zegnali	zegnałybyśmy, byśmy zegnały
	2^nd	zegnałbyś, byś zegnał	zegnałabyś, byś zegnała	zegnałobyś, byś zegnało	zegnalibyście, byście zegnali	zegnałybyście, byście zegnały
	3^rd	zegnałby, by zegnał	zegnałaby, by zegnała	zegnałoby, by zegnało	zegnaliby, by zegnali	zegnałyby, by zegnały
	impersonal	zegnano by
imperative	1^st	niech zegnam			zegnajmy
	2^nd	zegnaj			zegnajcie
	3^rd	niech zegna			niech zegnają

passive adjectival participle		zegnany	zegnana	zegnane	zegnani	zegnane
anterior adverbial participle		zegnawszy
verbal noun		zegnanie