zelatus
Latin
Etymology
Perfect passive participle of zēlō.
Participle
zēlātus (feminine zēlāta, neuter zēlātum); first/second-declension participle
Declension
First/second-declension adjective.
| singular | plural | ||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| masculine | feminine | neuter | masculine | feminine | neuter | ||
| nominative | zēlātus | zēlāta | zēlātum | zēlātī | zēlātae | zēlāta | |
| genitive | zēlātī | zēlātae | zēlātī | zēlātōrum | zēlātārum | zēlātōrum | |
| dative | zēlātō | zēlātae | zēlātō | zēlātīs | |||
| accusative | zēlātum | zēlātam | zēlātum | zēlātōs | zēlātās | zēlāta | |
| ablative | zēlātō | zēlātā | zēlātō | zēlātīs | |||
| vocative | zēlāte | zēlāta | zēlātum | zēlātī | zēlātae | zēlāta | |
References
- "zelatus", in Charles du Fresne du Cange’s Glossarium Mediæ et Infimæ Latinitatis (augmented edition with additions by D. P. Carpenterius, Adelungius and others, edited by Léopold Favre, 1883–1887)