zelfgenoegzaam

Dutch

Etymology

From zelf +‎ genoeg +‎ -zaam, perhaps a calque of German selbstgenügsam.

Pronunciation

  • IPA(key): /ˌzɛlf.xəˈnux.saːm/
  • Audio:(file)
  • Hyphenation: zelf‧ge‧noeg‧zaam

Adjective

zelfgenoegzaam (comparative zelfgenoegzamer, superlative zelfgenoegzaamst)

  1. self-satisfied, smug, complacent (quality of being overly pleased with oneself and one's actions) [from 19th c.]
    Synonym: verwaand

Declension

Declension of zelfgenoegzaam
uninflected zelfgenoegzaam
inflected zelfgenoegzame
comparative zelfgenoegzamer
positive comparative superlative
predicative/adverbial zelfgenoegzaam zelfgenoegzamer het zelfgenoegzaamst
het zelfgenoegzaamste
indefinite m./f. sing. zelfgenoegzame zelfgenoegzamere zelfgenoegzaamste
n. sing. zelfgenoegzaam zelfgenoegzamer zelfgenoegzaamste
plural zelfgenoegzame zelfgenoegzamere zelfgenoegzaamste
definite zelfgenoegzame zelfgenoegzamere zelfgenoegzaamste
partitive zelfgenoegzaams zelfgenoegzamers —

Derived terms

This article is issued from Wiktionary. The text is available under Creative Commons Attribution-Share Alike 4.0 unless otherwise noted. Additional terms may apply for the media files.