zumbul
See also: zümbül
Serbo-Croatian
Etymology
Borrowed from Ottoman Turkish سنبل (sümbül), from Persian سنبل (sonbol). First attested in the 19th century.[1]
Pronunciation
- IPA(key): /zǔmbul/
- Hyphenation: zum‧bul
Noun
zùmbul m inan (Cyrillic spelling зу̀мбул)
Declension
| singular | plural | |
|---|---|---|
| nominative | zumbul | zumbuli |
| genitive | zumbula | zumbula |
| dative | zumbulu | zumbulima |
| accusative | zumbul | zumbule |
| vocative | zumbule | zumbuli |
| locative | zumbulu | zumbulima |
| instrumental | zumbulom | zumbulima |
References
- ^ Matasović, Ranko (2021) “zùmbul”, in Dubravka Ivšić Majić, Tijmen Pronk, editors, Etimološki rječnik hrvatskoga jezika [Etymological dictionary of the Croatian language] (in Serbo-Croatian), volumes II: O—Ž, Zagreb: Institut za hrvatski jezik i jezikoslovlje, page 610
Further reading
- Sabljak, Tomislav (2013) “zumbul”, in Rječnik hrvatskoga žargona [Dictionary of Croatian Jargon] (in Serbo-Croatian), 3rd edition, Zagreb: Profil, →ISBN, page 494