zwieńczenie

Polish

Etymology

From zwieńczyć +‎ -enie.

Pronunciation

  • IPA(key): /zvjɛɲˈt͡ʂɛ.ɲɛ/
  • Audio:(file)
  • Rhymes: -ɛɲɛ
  • Syllabification: zwień‧cze‧nie

Noun

zwieńczenie n

  1. verbal noun of zwieńczyć
  2. crown, pinnacle
  3. (architecture) coping

Declension

Declension of zwieńczenie
singular plural
nominative zwieńczenie zwieńczenia
genitive zwieńczenia zwieńczeń
dative zwieńczeniu zwieńczeniom
accusative zwieńczenie zwieńczenia
instrumental zwieńczeniem zwieńczeniami
locative zwieńczeniu zwieńczeniach
vocative zwieńczenie zwieńczenia

Further reading

  • zwieńczenie in Polish dictionaries at PWN
  • zwieńczenie in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
This article is issued from Wiktionary. The text is available under Creative Commons Attribution-Share Alike 4.0 unless otherwise noted. Additional terms may apply for the media files.