zwonica

• zwonnica

From zwon +‎ -ica.

• IPA^(key): (10^th–15^th CE) /zvɔɲit͡sʲa/
• IPA^(key): (15^th CE) /zvɔɲit͡sʲa/

zwonica f

1. belfry

   Hypernyms: wieża, wieżyca

   • 1895 [1425], Archiwum Komisji Prawniczej. Collectanea ex Archivo Collegii Iuridici‎^[1], volume VIIIa, page 166:

     Ksancz oppath thineczsky ne dal drzewa rambicz plebanowi besdzeskemu cv szwonniczy... w lesze

     [Ksiądz opat tyniecski nie dał drzewa rębić plebanowi bieździedzkiemu ku zwonnicy... w lesie]

2. (attested in Greater Poland) The meaning of this term is uncertain.
   • 1887, 1889 [1395], Józef Lekszycki, editor, Die ältesten großpolnischen Grodbücher, volume I, number 1963, Poznań:

     Jakom ne kazal mym *ludzey iachacz na Steppanowø dzedzinø, czinicz gwalt y swønicza et non super crucem

     [Jakom nie kazał mym ludziem jachać na Stefanowę dziedzinę czynić gwałt i zwonicę et non super crucem]

• Polish: dzwonnica

• B. Sieradzka-Baziur, Ewa Deptuchowa, Joanna Duska, Mariusz Frodyma, Beata Hejmo, Dorota Janeczko, Katarzyna Jasińska, Krystyna Kajtoch, Joanna Kozioł, Marian Kucała, Dorota Mika, Gabriela Niemiec, Urszula Poprawska, Elżbieta Supranowicz, Ludwika Szelachowska-Winiarzowa, Zofia Wanicowa, Piotr Szpor, Bartłomiej Borek, editors (2011–2015), “(dzwonnica) zwonica, zwonnica”, in Słownik pojęciowy języka staropolskiego [Conceptual Dictionary of Old Polish] (in Polish), Kraków: IJP PAN, →ISBN