áraim
Hungarian
Etymology
ár + -aim (possessive suffix)
Pronunciation
- IPA(key): [ˈaːrɒjim]
- Hyphenation: ára‧im
Noun
áraim
- first-person singular multiple-possession possessive of ár
Declension
| singular | plural | |
|---|---|---|
| nominative | — | áraim |
| accusative | — | áraimat |
| dative | — | áraimnak |
| instrumental | — | áraimmal |
| causal-final | — | áraimért |
| translative | — | áraimmá |
| terminative | — | áraimig |
| essive-formal | — | áraimként |
| essive-modal | — | áraimul |
| inessive | — | áraimban |
| superessive | — | áraimon |
| adessive | — | áraimnál |
| illative | — | áraimba |
| sublative | — | áraimra |
| allative | — | áraimhoz |
| elative | — | áraimból |
| delative | — | áraimról |
| ablative | — | áraimtól |
| non-attributive possessive – singular |
— | áraimé |
| non-attributive possessive – plural |
— | áraiméi |