çekingen

Turkish

Etymology

From Ottoman Turkish چكنمك (çekinmek, “to draw back and recoil, through fear, scruple or dislike”),[1] from Ottoman Turkish چكمك (çekmek, “to pull, to draw, to attract”), from Proto-Turkic *ček- (“to pull, to drive towards oneself”),[2][3] morphologically çek- +‎ -in +‎ -gen.

Pronunciation

  • IPA(key): /t͡ʃe.cinˈɟen/
  • Hyphenation: çe‧kin‧gen

Adjective

çekingen

  1. Shy, abstaining habitually, timid, reserved.
    Synonyms: ürkek, tutuk, (dated) muhteriz

Declension

Predicative forms of çekingen
present tense
positive declarative positive interrogative
ben (I am) çekingenim çekingen miyim?
sen (you are) çekingensin çekingen misin?
o (he/she/it is) çekingen / çekingendir çekingen mi?
biz (we are) çekingeniz çekingen miyiz?
siz (you are) çekingensiniz çekingen misiniz?
onlar (they are) çekingen(ler) çekingen(ler) mi?
past tense
positive declarative positive interrogative
ben (I was) çekingendim çekingen miydim?
sen (you were) çekingendin çekingen miydin?
o (he/she/it was) çekingendi çekingen miydi?
biz (we were) çekingendik çekingen miydik?
siz (you were) çekingendiniz çekingen miydiniz?
onlar (they were) çekingendiler çekingen miydiler?
indirect past
positive declarative positive interrogative
ben (I was) çekingenmişim çekingen miymişim?
sen (you were) çekingenmişsin çekingen miymişsin?
o (he/she/it was) çekingenmiş çekingen miymiş?
biz (we were) çekingenmişiz çekingen miymişiz?
siz (you were) çekingenmişsiniz çekingen miymişsiniz?
onlar (they were) çekingenmişler çekingen miymişler?
conditional
positive declarative positive interrogative
ben (if I) çekingensem çekingen miysem?
sen (if you) çekingensen çekingen miysen?
o (if he/she/it) çekingense çekingen miyse?
biz (if we) çekingensek çekingen miysek?
siz (if you) çekingenseniz çekingen miyseniz?
onlar (if they) çekingenseler çekingen miyseler?

For negative forms, use the appropriate form of değil.

Derived terms

  • çekingen davranmak
  • çekingence
  • çekingenlik

References

  1. ^ Redhouse, James W. (1890) “نسبت”, in A Turkish and English Lexicon‎[1], Constantinople: A. H. Boyajian, page 2080
  2. ^ Clauson, Gerard (1972) “çek-”, in An Etymological Dictionary of pre-thirteenth-century Turkish, Oxford: Clarendon Press, →ISBN, →OCLC, page 413
  3. ^ Nişanyan, Sevan (2002–) “çekingen”, in Nişanyan Sözlük

Further reading

This article is issued from Wiktionary. The text is available under Creative Commons Attribution-Share Alike 4.0 unless otherwise noted. Additional terms may apply for the media files.