çocukça

Turkish

Etymology

From çocuk (child) +‎ -ça.

Pronunciation

  • IPA(key): /t͡ʃoˈd͡ʒuk.t͡ʃa/
  • Hyphenation: ço‧cuk‧ça

Adjective

çocukça

  1. childish, childlike

Declension

Predicative forms of çocukça
present tense
positive declarative positive interrogative
ben (I am) çocukçayım çocukça mıyım?
sen (you are) çocukçasın çocukça mısın?
o (he/she/it is) çocukça / çocukçadır çocukça mı?
biz (we are) çocukçayız çocukça mıyız?
siz (you are) çocukçasınız çocukça mısınız?
onlar (they are) çocukça(lar) çocukça(lar) mı?
past tense
positive declarative positive interrogative
ben (I was) çocukçaydım çocukça mıydım?
sen (you were) çocukçaydın çocukça mıydın?
o (he/she/it was) çocukçaydı çocukça mıydı?
biz (we were) çocukçaydık çocukça mıydık?
siz (you were) çocukçaydınız çocukça mıydınız?
onlar (they were) çocukçaydılar çocukça mıydılar?
indirect past
positive declarative positive interrogative
ben (I was) çocukçaymışım çocukça mıymışım?
sen (you were) çocukçaymışsın çocukça mıymışsın?
o (he/she/it was) çocukçaymış çocukça mıymış?
biz (we were) çocukçaymışız çocukça mıymışız?
siz (you were) çocukçaymışsınız çocukça mıymışsınız?
onlar (they were) çocukçaymışlar çocukça mıymışlar?
conditional
positive declarative positive interrogative
ben (if I) çocukçaysam çocukça mıysam?
sen (if you) çocukçaysan çocukça mıysan?
o (if he/she/it) çocukçaysa çocukça mıysa?
biz (if we) çocukçaysak çocukça mıysak?
siz (if you) çocukçaysanız çocukça mıysanız?
onlar (if they) çocukçaysalar çocukça mıysalar?

For negative forms, use the appropriate form of değil.

Adverb

çocukça

  1. In a childlike, childlike manner.
  • çocuk başına
  • çoluk çocuk
  • dünkü çocuk
  • muhallebi çocuğu
  • süt çocuğu

Further reading