ófriður
See also: ófríður
Icelandic
Etymology
From Old Norse úfriðr, from Proto-Germanic *unfriþuz. By surface analysis, ó- (“un-”) + friður (“peace”).
Pronunciation
- IPA(key): [ˈouː.frɪːðʏr]
Noun
ófriður m (genitive singular ófriðar, no plural)
Declension
| singular | ||
|---|---|---|
| indefinite | definite | |
| nominative | ófriður | ófriðurinn |
| accusative | ófrið | ófriðinn |
| dative | ófriði | ófriðnum, ófriðinum1 |
| genitive | ófriðar | ófriðarins |
1Less common.