ófriður
See also: ófríður
Icelandic
Etymology
From Old Norse úfriðr, from Proto-Germanic *unfriþuz. By surface analysis, ó- (“un-”) + friður (“peace”).
Pronunciation
- IPA(key): [ˈouː.frɪːðʏr]
Noun
ófriður m (genitive singular ófriðar, no plural)
Declension
singular | ||
---|---|---|
indefinite | definite | |
nominative | ófriður | ófriðurinn |
accusative | ófrið | ófriðinn |
dative | ófriði | ófriðnum, ófriðinum1 |
genitive | ófriðar | ófriðarins |
1Less common.