önuralom
Hungarian
Etymology
ön- (“self-”) + uralom (“rule”)
Pronunciation
- IPA(key): [ˈønurɒlom]
- Hyphenation: ön‧ura‧lom
Noun
önuralom (usually uncountable, plural önuralmak)
- self-control, self-command, self-restraint
- Synonyms: önmérséklet, önfegyelem
Declension
| singular | plural | |
|---|---|---|
| nominative | önuralom | önuralmak |
| accusative | önuralmat | önuralmakat |
| dative | önuralomnak | önuralmaknak |
| instrumental | önuralommal | önuralmakkal |
| causal-final | önuralomért | önuralmakért |
| translative | önuralommá | önuralmakká |
| terminative | önuralomig | önuralmakig |
| essive-formal | önuralomként | önuralmakként |
| essive-modal | — | — |
| inessive | önuralomban | önuralmakban |
| superessive | önuralmon | önuralmakon |
| adessive | önuralomnál | önuralmaknál |
| illative | önuralomba | önuralmakba |
| sublative | önuralomra | önuralmakra |
| allative | önuralomhoz | önuralmakhoz |
| elative | önuralomból | önuralmakból |
| delative | önuralomról | önuralmakról |
| ablative | önuralomtól | önuralmaktól |
| non-attributive possessive – singular |
önuralomé | önuralmaké |
| non-attributive possessive – plural |
önuraloméi | önuralmakéi |
| possessor | single possession | multiple possessions |
|---|---|---|
| 1st person sing. | önuralmam | önuralmaim |
| 2nd person sing. | önuralmad | önuralmaid |
| 3rd person sing. | önuralma | önuralmai |
| 1st person plural | önuralmunk | önuralmaink |
| 2nd person plural | önuralmatok | önuralmaitok |
| 3rd person plural | önuralmuk | önuralmaik |
Derived terms
- önuralmi
- önuralmú
Further reading
- önuralom in Géza Bárczi, László Országh, et al., editors, A magyar nyelv értelmező szótára [The Explanatory Dictionary of the Hungarian Language] (ÉrtSz.), Budapest: Akadémiai Kiadó, 1959–1962. Fifth ed., 1992: →ISBN.