ördek

Turkish

Etymology

From Ottoman Turkish اوردك (ördek, “duck”), from Proto-Turkic *ȫrdek (“duck”). Cognate with Karakhanid اۥرْدَكْ (ördek, “duck”).

Pronunciation

  • IPA(key): /øɾ̝̊ˈ.dec/
  • Hyphenation: ör‧dek
  • Audio:(file)

Noun

ördek (definite accusative ördeği, plural ördekler)

  1. (ornithology) duck
  2. bed urinal

Declension

Declension of ördek
singular plural
nominative ördek ördekler
definite accusative ördeği ördekleri
dative ördeğe ördeklere
locative ördekte ördeklerde
ablative ördekten ördeklerden
genitive ördeğin ördeklerin
Possessive forms
nominative
singular plural
1st singular ördeğim ördeklerim
2nd singular ördeğin ördeklerin
3rd singular ördeği ördekleri
1st plural ördeğimiz ördeklerimiz
2nd plural ördeğiniz ördekleriniz
3rd plural ördekleri ördekleri
definite accusative
singular plural
1st singular ördeğimi ördeklerimi
2nd singular ördeğini ördeklerini
3rd singular ördeğini ördeklerini
1st plural ördeğimizi ördeklerimizi
2nd plural ördeğinizi ördeklerinizi
3rd plural ördeklerini ördeklerini
dative
singular plural
1st singular ördeğime ördeklerime
2nd singular ördeğine ördeklerine
3rd singular ördeğine ördeklerine
1st plural ördeğimize ördeklerimize
2nd plural ördeğinize ördeklerinize
3rd plural ördeklerine ördeklerine
locative
singular plural
1st singular ördeğimde ördeklerimde
2nd singular ördeğinde ördeklerinde
3rd singular ördeğinde ördeklerinde
1st plural ördeğimizde ördeklerimizde
2nd plural ördeğinizde ördeklerinizde
3rd plural ördeklerinde ördeklerinde
ablative
singular plural
1st singular ördeğimden ördeklerimden
2nd singular ördeğinden ördeklerinden
3rd singular ördeğinden ördeklerinden
1st plural ördeğimizden ördeklerimizden
2nd plural ördeğinizden ördeklerinizden
3rd plural ördeklerinden ördeklerinden
genitive
singular plural
1st singular ördeğimin ördeklerimin
2nd singular ördeğinin ördeklerinin
3rd singular ördeğinin ördeklerinin
1st plural ördeğimizin ördeklerimizin
2nd plural ördeğinizin ördeklerinizin
3rd plural ördeklerinin ördeklerinin

Further reading

Turkmen

Etymology

Inherited from Proto-Turkic *ȫrdek (“duck”).

Pronunciation

  • IPA(key): /ør.dek/

Noun

ördek (definite accusative ördegi, plural ördekler)

  1. (ornithology) duck

Declension

Declension of ördek
singular plural
nominative ördek ördekler
accusative ördegi ördekleri
genitive ördegiň ördekleriň
dative ördege ördeklere
locative ördekde ördeklerde
ablative ördekden ördeklerden

Further reading

This article is issued from Wiktionary. The text is available under Creative Commons Attribution-Share Alike 4.0 unless otherwise noted. Additional terms may apply for the media files.