örvænting
Icelandic
Etymology
From örvænta (“to despair”) + -ing.
Noun
örvænting f (genitive singular örvæntingar, no plural)
Declension
| singular | ||
|---|---|---|
| indefinite | definite | |
| nominative | örvænting | örvæntingin |
| accusative | örvæntingu | örvæntinguna |
| dative | örvæntingu | örvæntingunni |
| genitive | örvæntingar | örvæntingarinnar |