örvænting

Icelandic

Etymology

From örvænta (to despair) +‎ -ing.

Noun

örvænting f (genitive singular örvæntingar, no plural)

  1. despair

Declension

Declension of örvænting (sg-only feminine)
singular
indefinite definite
nominative örvænting örvæntingin
accusative örvæntingu örvæntinguna
dative örvæntingu örvæntingunni
genitive örvæntingar örvæntingarinnar