ørlǫg

Old Norse

Etymology

From Proto-Germanic *uzlagą.

Noun

ørlǫg n pl

  1. fate, doom, fortunes; orlay

Descendants

  • Icelandic: örlög; örlygi
  • >? Norwegian: orlog
    • Old Swedish: örlogh, örlögh, örlöghe, örligh, orloff
      • Swedish: örlog
      • Swedish: örlig
  • >? Danish: orlog