Old Norse
Etymology
From Proto-Germanic *uzlagą.
Noun
ørlǫg n pl
- fate, doom, fortunes; orlay
Descendants
- Icelandic: örlög; örlygi
- >? Norwegian: orlog
- Old Swedish: örlogh, örlögh, örlöghe, örligh, orloff
- Swedish: örlog
- ⇒ Swedish: örlig
- >? Danish: orlog