Old Norse
Etymology
From ú- + brigðr.
Adjective
úbrigðr
- unchanged, steadfast
Declension
Strong declension of úbrigðr
| singular
|
masculine
|
feminine
|
neuter
|
| nominative
|
úbrigðr
|
úbrigð
|
úbrigt
|
| accusative
|
úbrigðan
|
úbrigða
|
úbrigt
|
| dative
|
úbrigðum
|
úbrigðri
|
úbrigðu
|
| genitive
|
úbrigðs
|
úbrigðrar
|
úbrigðs
|
|
|
| plural
|
masculine
|
feminine
|
neuter
|
| nominative
|
úbrigðir
|
úbrigðar
|
úbrigð
|
| accusative
|
úbrigða
|
úbrigðar
|
úbrigð
|
| dative
|
úbrigðum
|
úbrigðum
|
úbrigðum
|
| genitive
|
úbrigðra
|
úbrigðra
|
úbrigðra
|
Weak declension of úbrigðr
| singular
|
masculine
|
feminine
|
neuter
|
| nominative
|
úbrigði
|
úbrigða
|
úbrigða
|
| accusative
|
úbrigða
|
úbrigðu
|
úbrigða
|
| dative
|
úbrigða
|
úbrigðu
|
úbrigða
|
| genitive
|
úbrigða
|
úbrigðu
|
úbrigða
|
|
|
| plural
|
masculine
|
feminine
|
neuter
|
| nominative
|
úbrigðu
|
úbrigðu
|
úbrigðu
|
| accusative
|
úbrigðu
|
úbrigðu
|
úbrigðu
|
| dative
|
úbrigðum
|
úbrigðum
|
úbrigðum
|
| genitive
|
úbrigðu
|
úbrigðu
|
úbrigðu
|
Further reading
- Zoëga, Geir T. (1910) “úbrigðr”, in A Concise Dictionary of Old Icelandic, Oxford: Clarendon Press, page 454; also available at the Internet Archive