brigðr

Old Norse

Participle

brigðr

  1. past participle of brigða
  2. fickle, faithless

Declension

Strong declension of brigðr
singular masculine feminine neuter
nominative brigðr brigð brigt
accusative brigðan brigða brigt
dative brigðum brigðri brigðu
genitive brigðs brigðrar brigðs
plural masculine feminine neuter
nominative brigðir brigðar brigð
accusative brigða brigðar brigð
dative brigðum brigðum brigðum
genitive brigðra brigðra brigðra
Weak declension of brigðr
singular masculine feminine neuter
nominative brigði brigða brigða
accusative brigða brigðu brigða
dative brigða brigðu brigða
genitive brigða brigðu brigða
plural masculine feminine neuter
nominative brigðu brigðu brigðu
accusative brigðu brigðu brigðu
dative brigðum brigðum brigðum
genitive brigðu brigðu brigðu

Derived terms

Further reading

  • Zoëga, Geir T. (1910) “brigðr”, in A Concise Dictionary of Old Icelandic, Oxford: Clarendon Press, page 70; also available at the Internet Archive